استاد عباس علیزاده متولد 1951 میلادی در ایران است که هم اکنون در مؤسسهٔ خاورشناسی دانشگاه شیکاگو، باستان‌شناسی پیش از تاریخ ایران را تدریس می‌کند.

او در آغاز دههٔ ۱۹۷۰ در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل در رشتهٔ روان‌شناسی بود، اما از آن‌جا که بیشتر هم‌بازی‌هایش در تیم فوتبال، دانشجویان باستان‌شناسی بودند، او هم تغییر رشته داد. او در خلال یکی از بازدیدهای اخیرش از پایتخت باستانی تخت‌جمشید گفت: «احساس زیادی نسبت به روان‌شناسی نداشتم. به نظرم فقط رمانتیک بود.» او تحصیلاتش را در دانشگاه تهران و سپس در دانشگاه شیکاگو ادامه داد و در سال ۱۹۸۷ میلادی، دکترای خود را از این دانشگاه اخذ کرد. او کاوش‌های متعددی از جمله کاوش‌های تپه چغامیش و چغابنوت را رهبری کرده است.

علیزاده در عین حال کار سازمان‌دهی مجموعه سفالینه‌های موزه ایران باستان را پذیرفته است. کیسه‌هایی بزرگ از تکه سفال در زیرزمینی مرطوب نگه‌داری می‌شد و کارکنان موزه در شرف دور ریختن این توده بی‌نظم و ترتیب بودند. اما علیزاده مانع این کار شد، و امروز این موزه می‌تواند به داشتن مجموعه قابل‌توجهی از یک میلیون قطعه سفال به خود ببالد که با تلاش علیزاده بر اساس نوع و منطقه، طبقه‌بندی شده و در زیرزمینی که با بودجه دولت بازسازی شده نگه‌داری می‌شود. نیکلاس کوچوکوس، قوم‌شناس دانشگاه شیکاگو، که به علیزاده در این کار کمک کرده است می‌گوید: «بسیاری از سایت‌هایی که این سفال‌ها در آنها پیدا شده اکنون اصلاً وجود ندارند. این مجموعه بی‌نظیری است که ما تصور می‌کردیم از دست رفته است.»

لازم به ذکر است ایشان از شاگردان دکتر نگهبان پدر باستان شناسی ایران هستند...